مقایسه تأثیر آموزش غیرحضوری در مورد مراقبت های اولیه بهداشتی بر آگاهی بهورزان و سایر اعضای تیم سلامت

چکیده مقدمه: آموزش بهداشت اولین و مهمترین مرحله مراقبت­های بهداشتی می باشد. لذا بدیهی است که توجه بیشتر به آموزش بهورزان حائز اهمیت است. هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر آموزش غیر حضوری بر آگاهی بهورزان و سایر اعضای تیم سلامت مراکز بهداشتی درمانی در مورد مراقبت­های بهداشتی اولیه می باشد. روش­کار: در پژوهش نیمه تجربی حاضر 185 نفر از پرسنل بهداشتی شاغل در مراکز و خانه های بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کاشان شرکت کردند. ابتدا جزوه آموزشی به مراکز ارسال و پس از دو ماه آزمون مجدد از نمونه ها گرفته شد. داده­ها توسط پرسشنامه 90 سوالی محقق ساخته جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آزمون تی استفاده شد. نتایج: بالاترین درصد پاسخ­های درست مربوط به مبحث برآورد داروها در خانه بهداشت توسط گروه های بهورزان (34/0 ± 59/5)، کاردان و کارشناس مبارزه با بیماری­ها (223/0 ± 55/4)، کاردان و کارشناس بهداشت خانواده و ماماها (221/0 ± 48/4)  کمترین درصد پاسخ های صحیح مربوط به مباحث هرم فعالیت های بدنی توسط گروه کاردان و کارشناس مبارزه با بیماری­ها (342/0 ±  35/2)، آشنایی با نمودارها توسط کاردان و کارشناس بهداشت خانواده و ماما (35/0 ± 1/3) و هرم فعالیت­های بدنی توسط بهورزان (23/0 ± 78/2) بود. با توجه به یافته­های حاصل از پژوهش اختلاف معناداری بین آگاهی گروه­های مورد مطالعه (کاردان و کارشناس مبارزه با بیماری­ها، کاردان و کارشناس بهداشت خانواده و ماماها با بهورزان) در مباحث مورد پرسش دیده نشد. نتیجه­گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنادار بین آگاهی بهورزان با سایر اعضای تیم سلامت در اغلب مقایسات, اجرای برنامه­های آموزشی در زمینه مراقبت­های اولیه بهداشتی برای پرسنل بهداشتی و به خصوص بهورزان به منظور افزایش آگاهی ایشان جهت ارتقای سلامت و بهداشت جامعه لازم و مفید به نظر می­رسد.